Kennis over de belangrijkste verpleegkundige theorieën verdient nog altijd een stevige plek in het curriculum van onze hbo-v’s, stelt TvZ-hoofdredacteur Henk Rosendal in het openingsartikel. ‘We hebben een basis waarop veel beroepen jaloers kunnen zijn’.

Florence Nightingale

Rob van der Peet, verpleegkundige in ruste, gaat in op de visie van Florence Nightingale: ‘Het is de taak van de verpleging de patiënt in de beste toestand te brengen om de natuur op hem te laten inwerken.’ Rosendal behandelt de theorie van Hildegard Peplau: ‘De relatie tussen patiënt en verpleegkundige is het centrale therapeutische instrument’. Hij beschrijft ook de ideeën van Betty Neuman: ‘Zij benadrukt in haar theorie het belang van de interactie met onze omgeving, het belang van preventie en het belang van interprofessioneel werken.’

Zelfredzaam

José van Dorst, promovendus aan de Universiteit Maastricht, belicht de zelfzorgtheorie van Dorothea Orem: ‘Die is actueel in de wijkverpleging, waar ingezet wordt op het willen, weten en kunnen van de cliënt om zelfredzaam te zijn. Dat wil toch iedereen?’ Irene Baten, onderzoeker Kenniscentrum Zorginnovatie aan de Hogeschool Rotterdam, beschrijft de culturele zorgtheorie van Madeleine Leininger: ‘Die is gebaseerd op het idee dat cultuur een centrale rol speelt in de beleving en perceptie van gezondheid en ziekte.’

Boven het verrichtingenniveau

Een interview met Evelyn Finnema is het sluitstuk van het TvZ-dossier. ‘Theorieën helpen verpleegkundigen boven het verrichtingenniveau uit te stijgen’, zegt de hoogleraar Verplegingswetenschap en Onderwijs bij het Universitair Medisch Centrum Groningen / Rijksuniversiteit Groningen.