Na een goede inventarisatie en analyse stel je met de cliënt en diens familie de doelen vast en ga je aan de slag. Tussentijds evalueer je en stel je mogelijk je doelen en acties bij. Deze werkwijze is de basis van onze professionele beroepsuitoefening.

Ook op andere niveaus dan die van de directe zorg is deze werkwijze vaak de basis, maar heet het net anders: de kwaliteitscirkel, ook wel PDCA (plan, do, check, act) of de cirkel van Deming genoemd. Beleid en strategie werken ook volgens deze stappen.

Helaas blijkt in de zorg vaak hetzelfde probleem voor te komen: we stoppen veel tijd en energie in inventariseren, analyseren en doelen stellen, maar daarna evalueren en leren we niet systematisch van wat we gedaan hebben of moeten doen. We maken de cirkel niet rond. Ook dit speelt op allerlei niveaus in de zorg.

Het valt mij vooral op dat de kennis die we op allerlei niveaus verzamelen en opdoen in de dagelijkse praktijk niet goed wordt vastgelegd en dat we er niet voldoende van leren.

Een groep aandachtsvelders die mooie initiatieven heeft opgezet: hoe leren anderen hiervan? Dit is zeker belangrijk als het verloop onder aandachtsvelders groot is. Een succesvolle proef over omgaan met mensen met dementie: waar is de informatie hierover terug te vinden en wie weet er na een paar jaar nog iets van? Hoeveel ideeën worden uitgevonden en uitgetest, terwijl het al eerder is gedaan in een ander team of op een andere locatie? Wat kunnen we leren van data uit de dossiers?

Hoe kunnen we ons vak en onze organisaties ontwikkelen als we niet ook systematisch omgaan met wat we doen? En daarvan leren? Laten we de cirkel rond maken en leren van wat we al weten. Dan komen we echt een grote stap verder.