Dit is verheugend, want onderzoeksuitkomsten dragen bij aan goede, passende patiëntenzorg. Een breed scala aan onderzoeksdesigns is beschikbaar voor wetenschappelijk onderzoek – en dus ook voor verpleegkundig onderzoek.

Als eerste tweedeling zien we kwantitatief versus kwalitatief onderzoek. Beide bevatten verschillende soorten designs met eigen kenmerken. Binnen kwantitatief onderzoek kunnen we ook kiezen: voor een observationeel versus experimenteel design.

In een artikel uit 2020 meldt verpleegkundige David Richards dat het meeste verpleegkundig onderzoek gepubliceerd in de top-20 van verpleegkundige tijdschriften bestaat uit observationeel onderzoek. Bij tien tot 20 procent was het experimenteel onderzoek en gebruikte slechts de helft van de onderzoekers een onderzoeksdesign met randomisatie en een controlegroep, waarmee onderzocht werd wat de verpleegkundige impact was op patiëntenzorg. Richards veronderstelt daarom dat veel verpleegkundig onderzoek verspilde moeite is.

Om verpleegkundigen in staat te stellen excellente patiëntenzorg te leveren, is het belangrijk met behulp van interventieonderzoek het nut van verpleegkundige handelingen en verpleegkundige interventies na te gaan. In samenhang met het onderzoek kan dan worden getest of de interventie ertoe doet in de verpleegkundige praktijk en of ze bijdraagt aan passende zorg.

We vragen (aankomende) verpleegkundig onderzoekers dan ook kritisch te kijken naar welk type onderzoeksdesign het effectiefst is voor de beantwoording van de onderzoeksvraag. Bij het verstrekken van subsidies door instanties kan dit gestimuleerd worden door de onderzoeksvraag centraal te stellen en niet het onderzoeksdesign. Het onderbouwen van het verpleegkundig handelen met wetenschappelijk bewijs is en blijft noodzakelijk om te bereiken dat de patiënt de zorg krijgt die hij verdient.