Een man wordt binnengebracht op de spoedeisende hulp. Uitgedroogd, verward, boos, geagiteerd, scheldend, geen identiteitsbewijs. In zijn oude rugzak zitten wat kleren, een kapotte telefoon en een plastic mapje met papieren in een onbekende taal.

Ik geef na- en bijscholing in ethiek aan professionals. Een onderwerp dat ik aansnijd is shared decision making, oftewel gedeelde besluitvorming. Het valt dan altijd op dat dit concept niet is ingeburgerd. Toch staat het al vanaf 2020 in de Wet geneeskundige behandelingsovereenkomst. Moeten verpleegkundigen en verzorgenden iets met dat concept? Jazeker!

Als gespreksleider moreel beraad hoor ik regelmatig over dilemma’s: zoektochten naar een evenwicht tussen veiligheid en menswaardigheid. Dan blijkt steeds weer dat een oplossing om beide te respecteren, alleen kan worden gevonden door je te verdiepen in de unieke behoeften en waarden van een cliënt.

In onze samenleving is de toegankelijkheid van zorg cruciaal, maar momenteel staat deze waarde op het spel. De zorg wordt steeds duurder, terwijl het aantal zorgverleners afneemt. Als we zo doorgaan, dreigen hele groepen mensen in de kou te komen staan.

De vraag naar zorg neemt toe, vacatures worden niet vervuld. Wat kunnen we doen?