Vaak denk ik na over wat we zouden kunnen doen om onze verpleegkundigen te behouden en mensen voor het vak te winnen. Bijvoorbeeld meer verpleegkundig studenten werven en, met het oog op diversiteit, meer mannen en een rijker palet van culturele achtergronden. Ik denk steeds aan het belang van flexibiliteit, iets waar de gezondheidszorg niet direct in uitblinkt.

Op de werkvloer zouden bijvoorbeeld flexibele roosters en het omarmen van onderlinge verschillen geen kwaad kunnen. Ik merk onder andere dat relatief veel verpleegkundigen moeite hebben met nachtdiensten. Het is waardevol om dit met elkaar te bespreken; als genoeg teamleden geen moeite hebben met nachtdiensten kunnen de roosters hierop afgestemd worden.

Weliswaar is de continuïteit van zorg een belangrijk aandachtspunt, maar aan de andere kant is het verstandig om mee te bewegen met de werknemers. Zo kan star vasthouden aan minstens drie dagen in de week werken lastig zijn voor mantelzorgers of ouders van jonge kinderen.

En wat betreft het omarmen van onderlinge verschillen: respecteer en maak gebruik van elkaars kwaliteiten. Sommige 60-plussers zijn misschien geen digital natives, maar ze hebben wel een schat aan praktische ervaring. Boomers versus generatie Z: lach af en toe om elkaars karakteristieke verschillen en maak gebruik van elkaars expertise.

En dan zijn er nog andere manieren waarop mensen kunnen verschillen. Ongeveer 20 procenten van de bevolking is ‘neurodivers’, heeft bijvoorbeeld ADHD, dyslexie of een autismespectrumstoornis. Hun brein werkt op sommige gebieden anders dan dat van ‘neurotypische personen’. Veel neurodiverse mensen zijn creatief, hebben oog voor details en zijn goed in het leggen van verbanden. Aan de andere kant kunnen ze ook meer ‘ruis’ van hun omgeving ervaren, eerder geprikkeld raken en leren ze soms op een andere manier. Rekening houden met hun kwaliteiten vraagt dus ook om flexibiliteit in de werkomgeving.

Wellicht zijn er al goede voorbeelden genoeg qua flexibiliteit in de zorg; ik hoor deze graag van jullie!