Om de zoveel tijd is het raak. Een verpleegkundige die ervan wordt verdacht een aantal mensen uit hun lijden te hebben verlost en bijgevolg wordt vastgezet voor moord.

Als gespreksleider moreel beraad hoor ik regelmatig over dilemma’s: zoektochten naar een evenwicht tussen veiligheid en menswaardigheid. Dan blijkt steeds weer dat een oplossing om beide te respecteren, alleen kan worden gevonden door je te verdiepen in de unieke behoeften en waarden van een cliënt.

Ons leven wordt grotendeels beheerst door routines. Sommige zijn nuttig, andere niet. Het zijn vaste patronen die er enerzijds voor zorgen dat we functioneren en ons anderzijds in slaap doen vallen.

In onze samenleving is de toegankelijkheid van zorg cruciaal, maar momenteel staat deze waarde op het spel. De zorg wordt steeds duurder, terwijl het aantal zorgverleners afneemt. Als we zo doorgaan, dreigen hele groepen mensen in de kou te komen staan.

Moeten we een zorgmachtiging aanvragen? Kan deze patiënt met ontslag? Kunnen we deze zorg wel leveren? Verpleegkundigen nemen dagelijks vele grote en kleine beslissingen.

In de Verenigde Staten werd in de negentiende eeuw een scherp onderscheid gemaakt tussen de vrije arbeider en de loonarbeider.

‘Reflecteren… moet dat alweer?’ Dat is een vraag die ik weleens van studenten krijg. ‘Het is tijdrovend en wat levert het op?’