Verpleegkundigen met ambitie kregen toentertijd de gelegenheid de tweejarige fulltime Hogere Opleiding te volgen om hen voor te bereiden op leidinggevende posities.
Zij koos toen voor de afstudeerrichting verpleegkundige innovatie, research en opleiding. In 1983 heeft ze in Wales de Master in Nursing Degree afgerond. Dat was in die tijd de enige mogelijkheid in Nederland voor werkende verpleegkundigen om een Mastergraad in de verpleegkunde te behalen. Haar grootste bekendheid kreeg ze als wetenschappelijk medewerker en programmaleider verpleegkundige kwaliteitsbewaking bij het Kwaliteitsinstituut voor de Gezondheidszorg CBO in Utrecht.
Hier heeft ze van 1985 tot 2004 gewerkt. Vele verpleegkundigen zijn in die periode opgeleid met het door haar ontwikkelde model van de Afdelingsgebonden Kwaliteitstoetsing. De bedoeling was om kwaliteit van zorg te bevorderen, ‘door en voor verpleegkundigen’, een uitgangspunt dat terug te vinden was in een veel gelezen boek dat in 1994 verscheen als een methode ‘om de verpleegkundige beroepsuitoefening te toetsen’.
Kwaliteitsbewaking niet met centraal vastgestelde criteria, een methode die toen ook regelmatig werd ingezet om de verpleegkundige praktijk te toetsen, maar vanuit waarden die door afdelingsverpleegkundigen zelf zijn opgesteld. Bij deze methode waren belangrijke vragen: welk thema en waarden vindt het team belangrijk? Wat is de wenselijke situatie? En wat is de huidige situatie en hoe meten we die? En op welke wijze kunnen we die wenselijke situatie bereiken?
Hannie was sinds 1995 nauw betrokken bij TvZ. Zo was zij lid en later voorzitter van het SPVV-bestuur, de toezichthouder op de realisatie van de tijdschriften TvZ – verpleegkunde in praktijk en wetenschap en TVV (Tijdschrift voor Verzorgenden), omdat ze het belangrijk vond dat verpleegkundigen en verzorgenden toegang hadden tot Nederlandstalige vakbladen om zo hun blik te verruimen en hun handelen te kunnen verbeteren.
Bij het 125-jarig bestaan van TvZ was ze initiatiefnemer van de digitale canon verpleegkunde, waarin de belangrijkste gebeurtenissen uit de historie van deze beide beroepsgroepen zijn opgenomen (www.canonverpleegkunde.nl), zodat de huidige generaties verpleegkundigen daarvan zouden kunnen leren.
Omdat een canon nooit af is en zich voortdurend nieuwe ontwikkelingen voordoen, heeft Hannie zich tot kort voor haar overlijden actief met de doorontwikkeling van de canon beziggehouden. Ze keek daar tevreden op terug, omdat de canon voor haar illustreerde hoe mooi het vak is, waar zij een substantiële bijdrage aan heeft kunnen leveren.
